Imperium Aedyrskie [Aedyr Empire]

Imperium Aedyrskie to państwo ekspansywne, które jest monarchią dzeidziczną. Rządzi w nim Ferscönyng (król) i Mecwyna (królowa). Byłymi koloniami Imperium są Wolny Palatynat Jelenioborza i Pokutnicza Regencja Readceras.

Aedyr znajduje się na równiku. Ma tropikalny/wilgotny klimat. Populacja Imperium to w znakomitej większości ludzie z łąk i elfy leśne. Imperium Aedyrskie jest feudalistyczne, zezwala na niewolnictwo w większości regionów i uważa (także prawnie) swoich monarchów za pomazańców bogini Woediki. Jest dość zamknięte na animację, enigmatyków i wiele przełomowych odkryć w zakresie zrozumienia śmiertelnych dusz, których dokonano w Jelenioborzu i Republikach Vailiańskich. Niektórzy aedyrscy szlachcice uważają, że posiadają dane im przez bogów prawo do części, a nawet całości Eír Glanfath.

W Imperium dominują kulty Woediki, Beratha, Hylei i Eothasa w formie Gauna.

Mówi się głównie językiem aedyrskim, ale też niekiedy Hylmową oraz skąpą ilością vailiańskiego. Słynne produkty z tego kraju to żelazo, dobrej jakości stal, bawełna, barwniki, drewno i przyprawy.

Historia

Imperium Aedyrskie powstało w 2399 AI jako “związek” królestw ludzi i elfów. Jest monarchią dziedziczną. Imperialna rodzina to dziwaczny związek rządzącego człowieka-króla (teoretycznie: ferscönynga, czyli pierwszego króla) i elfiej królowej (mecwyny, co jest skrótem od héamecwyny, czyli znamienitej królowej). Zarówno ferscönyng jak i mecwyna posiadają małżonków i potomstwo tej samej rasy. Ich “związek” reprezentuje ciągły sojusz między nacjami ludzi i elfów.

Władzę króla symbolizuje Ine Gyrd, czyli 500-letnie Perłowe Berło  stworzone z białej adry, które ponoć przechowuje dusze poprzednich władców. Gdy zbliża się kres panowania fersconynga i mecwyny zostają oni pochowani w Ine Sythrua — Perłowych Grobowcach odkrytych przez Aedyrczyków około 800 lat temu. Ci, którzy zginą w ich pobliżu zostają schwytani w kolumny białej adry i potrafią komunikować się z żywymi (zazwyczaj z obecnymi władcami Aedyru).

Po jakimś czasie Imperium Aedyrskie zaczęło rozrastać się na wschód, tysiące mil za ocean, zasiedlając kolonie w Jelenioborzu i Readceras wśród nieznanych krain i zaangażowało się w eksplorację i grabież ruin Eir Glanfath. Była to jedna z przyczyn buntu w Jelenioborzu i zdobycia niepodległości przez kolonię. Po ponad 100 latach od proklamacji wolnego Jelenioborza Aedyr stracił Readceras, które doprowadził wcześniej do gospodarczej ruiny.

Aedyrczycy cenią sobie:

• obowiązek – wierzy się, że poczucie celu i obowiązku spaja społeczeństwo. W kulturze rozwarstwionej i podporządkowanej hierarchii o mocno feudalistycznym rysie każda osoba ma rolę do odegrania, np. plebejusze oddają owoce swej pracy lordom, którzy zobowiązują się zadbać o ich bezpieczeństwo. Znanie swego miejsca w szeregu i zakresu obowiązków ma ogromną ważność społeczną.

• wydajność – coś co wydaje się być dobre ma nikłą wartość, jeśli jest zrobione nieudolnie. Aedyrczycy dążą do robienia wszystko w sposób wydajny od prac domowych, utrzymywania armii do przeprowadzania egzekucji.

• lojalność – ma wysoką wartość w Aedyrze i wiąże się ją z cnotą obowiązku. Lojalność dotyczy nie tyle co kraju, ale rodziny, ziomków, a nawet partnerów biznesowych. Niekiedy lojalność może powodować konflikty z obowiązkowością. Najczęściej wtedy górę bierze obowiązek.

• skromność – dla Aedyrczyków jest czymś niezrozumiałym celebrowanie osobistych osiągnięć. Kiedy inni bronią ich sukcesów, Aedyrczycy minimalizują swe zasługi, podnosząc wagę nieswoich osiągnięć.

• czystość – Aedyrczycy cenią czyste serca, czyste materiały, jasne intencje i działania. Także dziewictwo ma ogromną wartość w aedyrskiej kulturze (w innych krajach jest umniejszane) podobnie jak nieskalana reputacja. W Republikach Vailiańskich sukces może zmyć wszystkie grzechy, natomiast odkupienie ma niewielu zwolenników w Aedyrze, co stanowi jeden z powodów, dla których wiara w Eothasa znalazła swój rozkwit poza granicami Imperium wśród ludów Readceras.

Za wady uważają:

• zmienność – Aedyrczycy patrzą się krzywym okiem na tych, którzy wahają się wspierać innych, tkwią pomiędzy różnymi opiniami i stanowiskami albo ujawniają swą zmienną naturę. Aedyrski respekt dla obowiązków i pogarda dla niestałości połączona z powszechną niewiernością przyczyniła się do powstania haemnegów (małżeństw) pomiędzy ludźmi i elfami.

• lenistwo – zjawisko to jest godne pożałowania we wszystkich dziedzinach życia. Nawet od młodych i starych oczekuje się, że będą wykorzystywać swój czas w sposób aktywny (chyba że ułomności na to nie pozwalają). Ludzie bogaci i bezczynni są powszechnie potępiani.

• niezdarność – nie wystarczy wykonać swej pracy dobrze i szybko. Musi podążać za trendami schludności, dosłownie i w przenośni. Aedyrczcy nie lubią nie wiedzieć, co ze sobą zrobić, zmarnowanego czasu albo czegoś niedokończonego. Ich ręczne dzieła, jedzenie, ubiór i domostwa odzwierciedlają zaabsorbowanie porządkiem i przywiązaniem do szczegółów.
• niepunktualność – punktualność sama w sobie nie jest czymś ważnym, ale jej brak oznacza nieporządek, nie powagę i zawodność. Wierzy się, że jeśli nie jesteś w stanie wyznaczyć daty spotkania, nie poradzisz sobie dalej.

• mieszanie pracy z wypoczynkiem – kultura aedyrska rozdzieliła czas pracy i odpoczynku. Dyskutowanie z tym lub obijanie się w pracy spotyka się z powszechnym potępieniem. Nawet rozmowa o pracy we własnym domu albo w towarzystwie innych nie spotyka się z uznaniem. Jak wiadomo trudno jest oddzielić zupełnie te dwie sfery, dlatego też Aedyrczycy mają wiele obyczajów, które pozwalają im na uniknięcie tych problemów. Osoby, które nie stosują się do tego zwyczaju (zazwyczaj cudzoziemcy) są postrzegane jako niegrzeczne i bezmyślne.

Haemneg

W Imperium Aedyrskim kultury ludzi i elfów zmieszały się do tego stopnia, że stworzono koncept kulturowo akceptowanych konkubinatów ludzko-elfich i elfio-ludzkich, zwanych haemnegami. Wśród aedyrskiego pospólstwa haemnegi “powinny być” zawierane z powodów czysto praktycznych, politycznych lub finansowych, choć często motywowane są uczuciami i pożądaniem. Haemnegi nie mogą zaistnieć, jeśli obie strony nie znajdują się w związku małżeńskim. Jeśli któraś ze stron w haemnegu zostaje wdową lub wdowcem, często zmusza się ich do ponownego zamążpójścia/ożenku przez wywieranie na niej presji. Wyjątkiem od tej sytuacji jest przekroczenie typowego wieku rodzicielskiego.