Wojna Pękniętych Kamieni [Broken Stone War]

Wojna Pękniętych Kamieni [Broken Stone War] to konflikt, który miał miejsce w latach 2626-31 AI. Wojnę spowodowała eksploracja i plądrowanie świętych ruin Eir Glanfath przez Imperium Aedyrskie. Adrowe menhiry zostały bezmyślnie przewrócone w czasie wczesnej jelenioborskiej kolonizacji, co dało początek konfliktowi z lokalnymi Glanfatanami, który następnie przerodził się w wojnę.

Historia

Wojna Pękniętych Kamieni zaczęła się od nieporozumienia pomiędzy Glanfatanami mieszkającymi w Jelenioborzu, a aedyrskimi kolonistami, którzy też tam zamieszkali. Wzajemne stosunki od początku były napięte, ponieważ Aedyrczycy zajęli ziemie, które – według Glanfatan – należały właśnie do tych drugich. Jeśli dodać do tego zniewolenie pierwotnych mieszkańców przez kolonistów, oczywiste jest, że do wojny brakowało tylko małej iskry. Już przed Wojną Pękniętego Kamienia zdarzały się zamieszki pomiędzy pomniejszymi grupami, ale nigdy nie był to poważny konflikt. W 2626 AI grupka rolników przygotowując grunt pod uprawę, przypadkowo przewróciła jeden ze starożytnych adrowych menhirów. Ten niewinny czyn wzbudził gniew tubylców i doprowadził do Wojny Pękniętych Kamieni. W wojnie zginęło kilka tysięcy kolonistów i setki Glanfatan. Chociaż oficjalnie dobiegła końca, to przez kolejne dwa lata Glanfatanie kontynuowali ataki na osadników. Stosowali przewrotną taktykę, w wyniku której zabito wielu kolonistów, kilku wojskowych, earla i sześciu thaynów.

Niezdolni, by odeprzeć glanfatańskie ataki, earlowie wybrali na gréfa earla Edranga Hadreta. Szanowanemu i znanemu z mistrzowskiej taktyki wojskowej Hadretowi powierzono zadanie rozprawienia się z Glanfatanami. Tak więc przez następne dwa lata Edrang walczył z ich siłami, na których czele stał orlanin o imieniu Regd. Sytuacja była patowa, jako że żadna ze stron nie mogła pokonać drugiej. Z tego powodu akty wrogości powoli zaczęły wygasać i w roku 2631 Jelenioborzanie podpisali z Glanfatanami traktat. By go wypełnić, Regd musiał ustąpić ze stanowiska, Glanfatanie mieli całkowicie zaprzestać walk, a Jelenioborzanie mieli zostawić ruiny w spokoju. Traktat rozgniewał arystokrację Aedyru, bo oznaczał przerwanie dostaw artefaktów. Poza tym Edrang próbował wprowadzić zakaz niewolnictwa, jednak bezskutecznie. Z tego powodu pokój pomiędzy Jelenioborzem a Eir Glanfath był wciąż zagrożony. Na terenach wiejskich odnotowano kilka przypadków przemocy, ale szybko rozwiązano konflikt, bo żadna strona nie chciała kolejnej wojny.

Mimo to po wojnie Regd został mianowany Galvenem – przywódcą glanfatańskich plemion. Jego zdolności przywódcze i męstwo w bitwie zapewniły mu szacunek wszystkich wspólnot. Wszystkie klany zjednoczyły się pod jego dowództwem, co umożliwiło skoordynowanie działań i przełożyło się na skuteczność tak niezwykłą, że aedyrscy koloniści żyli w ciągłym strachu przed następnym atakiem. Jego imię i reputacja stały się znane w obu krainach. W ciągu dwóch lat po Wojnie Pękniętych Kamieni, Regd i jego wojska, dzięki podstępom, dezinformacji i czysto partyzanckim działaniom, zdołali wyrżnąć setki kolonistów. Pozostali przy życiu earlowie słali prośby o pomoc do fercönynga, twierdząc, że coś trzeba zrobić, zanim kolejni arystokraci pożegnają się z życiem, ale Regd wciąż terroryzował kolonistów i nie zanosiło się, by miał kiedykolwiek skończyć.

Skutki:

• zaostrzenie konfliktu pomiędzy osadnikami a Glanfatanami.
• Wojna Czarnych Drzew

Książki w grze traktujące o Wojnie Pękniętych Kamieni:

• Historia Jelenioborza, część 2: Wojna Pękniętych Kamieni [Dyrwood History, part 2: Broken Stone War]
• Galven Regd
• Edrang Hadreth