Republiki Vailiańskie [Vailian Republics]

Republiki Vailiańskie początkowo były koloniami nieistniejącego już Wielkiego Imperium Vailii.

Republiki Vailiańskie są uważane za najpotężniejszą siłę handlową na południowej półkuli, częściowo ze względu na ich dostęp do większości znaczących zasobów świata, wliczając w to niewolników. Reputacja Republik jest mieszana ze względu na ich nawyk porywania obcokrajowców i zniewalania ich celem pracy na vailiańskich statkach.

Dominującą wiarą jest kult Magrany, Hylei, Ondry i Abydona.

Najczęściej używanym językiem jest vailiański i aedyrski. Słynne wyroby z tego kraju to żelazo, miedź, srebro, szkło, statki, zegary, przyprawy i wyposażenie dla astronomów.

Historia

Kiedy Wielkie Imperium Vailii (obecnie Stara Vailia) zaczęło się rozpadać, vailiańskie kolonie zaczęły konspirować celem zorganizowania finansowych i militarnych zasobów niepochodzących ze zwierzchniego imperium. Gdy Wielkie Impierium nie mogło już nic w tej kwestii zrobić, kolonie ogłosiły swoją niepodległość i choć doszło do pomniejszych powstań lojalistów w republikach, to nie doszło do powstań na większą skalę ani żadnych militarnych kampanii ze strony imperium.

Społeczeństwo i cechy narodowe Vailian

Większość obywateli Republik Vailiańskich to ludzie znad oceanu i krasnoludy górskie.

Republiki Vailiańskie wywodzą się z czegoś, co my nazwalibyśmy kulturą renesansową mocno przypominającą włoskie państwa-miasta. Wśród Republik pięć miast uważane jest za “wielkie” republiki, przez co ich głosy mają większą wagę w radzie elekcyjnej. Do tych miast zaliczają się: Ancenze, Ozia, Revua, Selona, Spirento

Vailianie cenią sobie:

• odnoszenie sukcesów – nic tak dominuje w vailiańskich cnotach jak sukces. Pomimo tego że Vailianie mogą krzywo patrzeć na społeczne naruszanie zasad czy drobne wypaczenia w dążeniu do osiągnięcia celu, to jednak w ich mniemaniu cel naprawdę uświęca środki.

• przenikliwość/rozsądek – szybkie działanie nie jest tak korzystne jak działanie w sposób właściwy. Vailianie cenią wyważone, przemyślane akcje. Stan ten często odzwierciedla ich sztuka i poezja, gdzie nagradza się dzieła o najbardziej fachowej precyzji albo fantastycznej formie (strofy, zwrotki, dobór słów).

• powściągliwość – dla Vailian ważna jest wewnętrzna powściągliwość, cierpliwość i odraczanie gratyfikacji w sfererze politycznej, społecznej, miłosnej aż po sposób odżywiania. Brawurowa pobłażliwość nie popłaca, chociaż nie powinna być mylona z świętoszkowatością. Vailianie sądzą, że wszelka żądza powinna wpierw dojrzeć, zanim zostanie w pełni doświadczona. Tyczy się to również powściągliwości, która pomaga przezwyciężyć naturalną skłonność do podejmowania decyzji pod wpływem afektu.

• rozumność – podobnie jak u Glanfatan z różnicą uznania dla krytycyzmu i satyry. Kpiny (tak jak zaloty i pochwały) mają mieć charakter gwałtowny i mocny oraz wzajemny. Cudzoziemców zwykle przerasta brutalność Vailian wobec siebie, nawet jako przyjaciół, którzy często wychodzą jednak z tego bez szwanku.

• polihistoryzm – gruntownie wykształceni ludzie to dobrzy ludzie. Vailianie mają tendencję do wyceniania specjalnych umiejętności na korzyść tych, którzy osiągnęli wiele w różnych dziedzinach nauki. Mają niewiele szacunku dla amatorszczyzny, często postrzegając ją jako coś obłudnego.

Za wady uważają:

• porażki – tak jak sukces to lekarstwo na wszelkie bolączki, tak porażka to najgorsza choroba, na którą może zapaść każdy Vailianin. Ludzie często ponoszący porażki muszą liczyć się z karą banicji, czasem do innej republiki, ale zwykle poza ojczyznę. Chociaż jeśli emigrant wystosuje sprostowanie odnośnie własnych błędów albo odnajdzie go szczęście, pamięć o jego niepowodzeniach szybko minie.

• zły styl  – Vailianie wierzą, że istnieje właściwy sposób robienia wszystkiego – ubierania się, chodzenia, mówienia, jedzenia, obcowania płciowego, itd. Nieustannie się poprawiają własne i obce błędy, niektóre tak błahe, że obcokrajowcy prawdopodobnie by ich nie zauważyli. Nie kłopoczą się  fatygować cudzoziemców, ponieważ mają o nich niskie mniemanie.

• bezceremonialność – w związku z ukochaniem przez Vailian powściągliwości i rozsądku, nie tolerują oni bezceremonialności. Dyskusja o sumach pieniężnych podczas negocjacji, walenie prosto z mostu, bezmyślny krytycyzm (nawet jeśli uzasadniony), pochopny przejaw nienawiści lub miłości to zachowania powszechnie potępiane.
• monotonia – podobnie jak w przypadku złego stylu, Vailianie nie cierpią głupoty i monotonii. Nawet zwykły obiekt może stać się przejawem kreatywności. Wierzy się, że umysły bystre i kreatywne są umysłami wartościowymi. Uważa się, że jeśli ktoś utraci smykałkę albo pasję cechuje go brak taktu i delikatności. Serwowanie tego samego dania, ubieranie się w to samo, odwiedzanie tego samego budynku jest głupie i monotonne. Vailiane poszukują nowych doznań i doświadczeń oraz chwalą ludzi, którzy im to umożliwiają.

• bezlitosność – litość sama w sobie nie jest pożądana, ale oczekuje się jej w sytuacji, gdy skutki sytuacji nie są zbyt bolesne. Vailianie są zażarci na polu bitwy czy w handlu, a zwycięstwo powinno być upokorzeniem dla przegranych, ale bez przejawów okrucieństwa. Ludzie, którzy stosują brutalność, sadyzm lub gnębią innych spotykają się z ekstremalnym potępieniem.