Ngati to podstępna bogini przedstawiana w postaci humanoidalnej z głową ryby żabnicokształtnej.
Aedyrskim odpowiednikiem bogini jest Ondra.
Ngati ma (nie) sprowadzać na marynarzy kłopotów w zależności od jej kaprysów.
Ngati to podstępna bogini przedstawiana w postaci humanoidalnej z głową ryby żabnicokształtnej.
Aedyrskim odpowiednikiem bogini jest Ondra.
Ngati ma (nie) sprowadzać na marynarzy kłopotów w zależności od jej kaprysów.
Huana to jedna z frakcji w Deadfire, do której może dołączyć gracz.
Huanici są ludami tubylczymi Martwego Ognia. Huana to luźny termin opisujący zdecentralizowaną populację aumauańską wyewoluowaną w wachlarz lokalnych wariacji o wspólnych korzeniach. Jednak nie oznacza to, że Huana nie posiada przywódców czy struktur kierujących. Z czasem udało im się ustanowić centralną władzę, choć jej wpływ wydaje się maleć wraz z odległością od jej źródła.
Religia — Ukochane bóstwa Huanitów to Ondra kontrolująca morza i Hylea władająca wiatrem oraz Woedika zapewniająca pokój na drodze sprawiedliwości. Galawain posiada rozproszone grono wyznawców, którzy są bardziej zorientowani na podbój. Zaliczają się do nich plemiona Huanitów o nazwie Wahaki i Kahanga używających argumentu dzierżenia władzy ze względu na aprobatę boga wobec przetrwania najsilniejszych. Ci którzy szukają zemsty na wrogach, z łatwością modlą się do Skaena nie mającego raczej szerszego kultu w innych okolicznościach.
Relacje z innymi frakcjami
Geografia i lokalizacja — Huanici są rozproszeni pośród najbardziej zaludnionych wysp archipelagu. Martwy Ogień rozciąga się wzdłuż całej półkuli południowej , przez co klimat waha się od tropikalnego na północy po umiarkowany i polarny na południu. Największe skupiska populacji znajdują w łańcuchu wysp strefy subtropikalnej.
To jedna z frakcji w rejonie Archipelagu Martwego Ognia, do której może dołączyć gracz.
Principi wywodzą się z grup uchodźców, którzy opuścili upadającą Starą Vailię krótko po tym jak Republiki Vailiańskie ogłosiły niepodległość. Zamiast założyć osady na wyspach, zdecydowali się prowadzić koczowniczy tryb życia na statkach. Chwytając się różnych okazji stopniowo stali się piratami, przemytnikami, najemnikami i kupcami słynącymi ze złej reputacji. Z czasem ich szeregi zapełniła ludność tubylcza Huany oraz przedsiębiorcze i zdesperowane jednostki z innych krajów niż Republiki i Rauatai jak Jelenioborze, Aedyr, Readceras, Ixamitl, itd.
Religia — wiara wśród Principi jest zróżnicowana tak jak ich członkowie. Wielu żeglarzy czci Ondrę (boginię oceanów) i Hyleę (za jej władze nad wiatrami i pogodą), natomiast inni wyznają bóstwa charakterystyczne dla swoich ojczyzn. Kult Ondry, Hylei i Woediki jest typowy dla ludzi o vailiańskich korzeniach.
Relacje z innymi frakcjami
Geografia i Lokalizacja — Pierwsze rodziny natrafiły na ciepłą, północną część archipelagu. Principi rozszerzyli swoją obecność, a ich statki można znaleźć wszędzie na Martwym Ogniu. Mają tendencję przyczajać się przy szlakach handlowych i zasiedlonych miejscach, choć ich przystanie są znacznie oddalone. Choć Principi nie zakładają formalnych miast, gnieżdżą się w pół-trwałych zbiorowiskach wokół archipelagu pozwalających na naprawę sprzętu, odpoczynek i regenerację sił albo nabycie nowych zapasów. Lokacje tych przystani są znane tylko członkom Principi bądź ich najbliższym współpracownikom.
Maneha jest aumauanką przybrzeżną i barbarzyńcą. Dołączyć ją można w dodatku „Biała Marchia, cz. 2„.
Maneha jest wyznawczynią Ondry i pochodzi z Rauatai. Jako Darczyńca pomaga zapominać ludziom o ich stracie bądź żalach (najczęściej zabierając przedmioty z nimi związane).
Maneha zmierza do Opactwa Upadłego Księżyca – najbardziej prestiżowej świątyni Ondry w górach Białej Marchii. Jak inni skrywa pewne sekrety, które odkryć można podczas wspólnej wędrówki.
Aumaunka ma wesołe usposobienie i poczucie humoru. Lubi przebywać w towarzystwie Widzącego i innych kompanów.
Ondra to bogini wody, księżyca, mórz, oceanów, fal, zawziętości, żalu, straty i zapomnianych miejsc. Otrzymała przydomki: Bogini Oceanów [Goddess of Oceans], Pani Lamentu [Lady of Lament] i Słona Dziewka [Salty Wench].
Ondra rządzi wszystkimi morzami i oceanami. Legendy o Ondrze są starsze niż te o innych bóstwach. Opowieści o jej miłości do księżyca krążą wśród ludów kilku kultur świata. W tej historii Ondra zakochała się w księżycu, lecz bez wzajemności. Nękała ona więc księżyc, usiłując go dosięgnąć. W wyniku jej działań księżyc zostaje przełamany i jego połowa wpada do wody, utraciwszy swój blask w morskich odmętach, powodując katastrofy naturalne na całym świecie. Mimo to Ondra ciągle nęka swego okaleczonego kochanka na nieboskłonie. Fale pływowe i tsunami są jedynie bardziej ekstremalnymi przejawami tej namiętności.
Ondra to także bóstwo nie przyjmujące zwykle fizycznej postaci. W rzadkich przypadkach można ją odczuć poprzez wodę lub jej mieszkańców. Jest zwykle milczącym bóstwem, zamiast tego słucha bez odpowiedzi i akceptuje bez osądu. Z tego powodu wielu ludzi za pomocą morza lub oceanu wyraża swe uczucia, których nie potrafiliby w żaden inny sposób. Niektórzy wrzucają do wody przedmioty, aby móc o nich zapomnieć.
Włosy Ondry [Ondra’s Hair] to długie filary wody powstające z dna mórz i oceanów. Są bezpośrednią, fizyczną manifestacją Ondry zdolną do wykonywania gestów, manipulowania otoczeniem, a nawet atakowania z oślepiającą szybkością i potworną siłą. Legendy powiadają, że Włosy Ondry powstają po to, aby ukarać grabieżców za plądrowanie odmętów morskich lub im przeszkodzić.
Czczą ją zwykle żeglarze, rybacy, ludzie mieszkający blisko morza oraz ci, którzy przeżywają stratę – zwłaszcza nieszczęśliwą miłość. Wyznawcy Ondry – Darczyńcy [Giftbearers], to osoby które postanowiły poświęcić swe życie przezwyciężaniu bolesnych wspomnień i smutków, często sądząc że jest to dar od Ondry. Opowiadają oni o boleściach oceanu, aby inni mogli zapomnieć o swoich żalach. Zbierają od innych przedmioty boleści takie jak listy miłosne czy błyskotki za małą opłatą. Wrzucają je potem do morza lub oceanu, co stanowi dla nich ważną ceremonię. Zbieranie przedmiotów niekiedy przyczynia się do negatywnej reputacji Darczyńców. Posądza się ich o czytanie prywatnych listów, oddawanie w zastaw różnych przedmiotów czy nawet szantaże. W niektórych przypadkach Darczyńcy są prześladowani przez podejrzliwych ludzi, ale generalnie nie darzy się ich zaufaniem.
Rauatai znajduje się w północnej części świata, w Zatoce Rauatai. Rauatai jest kulturowo zdominowane przez ludy aumauańskie, zaś technologicznie stoi na poziomie Imperium Aedyrskiego. Język, którego używa się w Rauatai, jest inspirowany kulturami polinezyjskimi. Państwem rządzi król zwany ranga nui.
Dominująca wiara to kult Magrany i Ondry.
Stolicą Rautai jest Takowa – wielkie miasto będące sercem technologii i wodnej gospodarki.
Równiny Ixamitlu leżą na północ od Pokutniczej Regencji Readceras i na północny wschód od Eir Glanfath. Język, którym mówi się w Równinach to Katl inspirowany językiem Azteków zwanym Nahuatl. W Ixamitl nie praktykuje się niewolnictwa.
Ixamitl to w większości wielkie przestrzenie urodzajnych sawann zamieszkiwane najczęściej przez lud Natlan i orlan. Kultura Ixamitlu jest jedną z najstarszych kultur świata (10 tys. lat) wraz ze Starą Vailią. Ixamitlanie to naród mało imperialistyczny, ich kraj rozszerzył bowiem swe granice nieznacznie przez stulecia, co spowodowane było niezwykłym dostatkiem i lokalizacją na dalekiej północy, z dala od spraw południowych sąsiadów. Południowa część krainy została podbita przez Imperium Aedyru w 2643 AI, a Natlanie ją zamieszkujący ulegli zaedyrszczeniu – stali się Readcerasjanami, kiedy ich kraj zmienił się w aedyrską kolonię zwaną Readceras.
Dominuje kult Ondry i Beratha.
Wiadomo że społeczeństwo Ixamitlu jest silnie rozwarstwione. Najwyższe kasty stanowią uczeni, filozofowie, szlachta i możnowładcy. Istnieje niewiele rzeczy, które spajałyby rozdrobnione społeczeństwo. Jedną z nich są potrawy świąteczne, np. podawane podczas zaślubin takie jak risotto. Ixamitl słynie z długiej tradycji filozoficznej i jest znany ze znakomitych filozofów na świecie.
Stroje ixamitlańskie charakteryzują się specyficznymi wzorami i wszechobecnymi paciorkami. Nie są one wykonane z grubych tkanin, gdyż klimat równin jest dość ciepły w porównaniu do Jelenioborza i Republik Vailiańskich (jednak nie suchy i wilgotny jak w przypadku Aedyru).