Kapłani to powiernicy bóstw Eory oraz adepci magii religijnej. Wszyscy kapłani powierzają się wybranym bóstwom, a ich moce kapłańskie czerpią siłę jednak z własnej wiary. W przeciwieństwie do paladynów, kapłani mają tendencję skupiać się na filozofii, nauczaniu i relacjach religijnych ze zwykłym ludem. Odbiór kapłana w świecie zależy w dużej mierze od tego, jak jego bóstwo postrzegają ludzie  – ze czcią lub pogardą.

Kapłan, podobnie jak paladyn, musi wybrać subklasę, gdyż bóstwo determinuje styl grania, zapewniając profity w postaci dodatkowych czarów. Kapłani jako jedyni posiadają ograniczenia w wieloklasowości z paladynami — możliwości uzależnione są od natury bóstw i pożądanych przez nich zachowań.

Rola w walce: wsparcie

Subklasy

• Kapłan Beratha — co poziom otrzymuje zaklęcia gnicia z klasy druida. Nie tworzy hybrydy z paladynami Posępnych Piechurów, Życzliwych Wędrowców i Darcozzich.
• Kapłan Eothasa — co poziom otrzymuje ochronne zaklęcia kapłańskie. Nie tworzy hybrydy z paladynami Posępnych Piechurów.
• Kapłan Magrany — co poziom otrzymuje zaklęcia ogniste z klasy maga. Nie tworzy hybrydy z paladynami Tarczowników, Życzliwych Wędrowców, Rycerzy Złotego Paktu i Darcozzich.
• Kapłan Skaena — co poziom otrzymuje zdolności łotrzyka. Nie tworzy hybrydy z paladynami Posępnych Piechurów, Życzliwych Wędrowców, Tarczowników i Darcozzich.
• Kapłan Waela — co poziom otrzymuje zaklęcia iluzji z klasy maga. Nie tworzy hybrydy z paladynami Tarczowników, Życzliwych Wędrowców i Rycerzy Złotego Paktu.

Eothas jest bogiem światła, odkupienia, odrodzenia, świtu, wiosny i narodzin. Zyskał przydomek Lśniący Bóg [Shining God], a po wojnie Rozerwany Bóg [Shattered God].

Jego symbolem jest (wschodzące) słońce. Przedstawia się go także jako młodzieńca ze świecą noszącego srebrną koronę albo jako Gwiazdy Zaranne [Dawnstars]. Władza nad słońcem i gwiazdami przyczyniła się do nadania Eothasowi prestiżu i majestatu, skłócając go z pozostałymi bóstwami panteonu. Wyobcowanie sprawiło, że Eothas znacznie więcej uwagi poświęcał światu śmiertelników i swym wyznawcom, mając jedynie Hyleę za bliską sobie boginię. Kościoły Eothasa z jego nakazu są ściśle regulowane w sprawach wiary. W każdym pomieszczeniu musi płonąć świeca, latarnia lub pochodnia służąca usunięciu „cieni niewiernych” w celu wskazania im drogi wyjścia (domena Beratha). Tradycją jest także hodowla gołębi w ptaszarniach zawieszonych na wieżach i łowienie krukowatych. O ile wielbienie bóstwa jest wciąż popularne w Imperium Aedyru i Readceras, to kultu zabroniono w Wolnym Palatynacie Jelenioborza. Przed Bitwą o Cytadelę Halgota [Battle of Halgot Citadel] i zgładzeniem św. Waidwena Eothas regularnie komunikował się z wiernymi, lecz od piętnastu lat nie ma z nim kontaktu, przez co wielu postrzega go jako bóstwo martwe za wyjątkiem wiernych.

Manifestacje i aspekty

• Gaun – jeden z mniej znanych aspektów boga Eothasa to Gaun, przedstawiający cykliczną naturę życia i pór roku, często w formie rolnika z kosą i latarnią. Pełni funkcję pomniejszego bóstwa śmierci i przemijania. Jest popularny szczególnie wśród wiejskich wyznawców Eothasa, których przyciąga jego zróżnicowana sława – jako żywiciela, pasterza umarłych i obrońcy przed niesprawiedliwością. Cykliczna natura Gauna przeciwstawia się entropicznemu rozpadowi Rymrganda i chłodnemu determinizmowi Beratha. Sierp Gauna zbiera plony życia, a latarnia prowadzi umarłych przez śmierć ku odrodzeniu. Mówi się, iż to właśnie Gaun zabiera tych, którzy pogodzili się ze śmiercią, a Berath tych, którzy nie chcą umrzeć. Gaun ma oblicze bardziej surowe niż niosące nadzieję, jeśli nie w pewnym sensie bezlitosne i niepokojące. Słabi i skrzywdzeni są brani pod jego bezwzględny nadzór aniżeli opiekę. Gaun stanowi odpowiedź na nieprawidłowości i brak równowagi. Odbiór postaci Gauna jest dwojaki – z podziwem i strachem oraz smutnym poczuciem nieuchronności.

• Gwiazdy Zaranne – to wysłannicy Eothasa, często towarzyszący jego tarczy słonecznej. Ta duchowa manifestacja używana jest zwykle do komunikacji. Wielu się zgodzi, iż gwiazdy przyjmują eteryczną postać dwóch kobiet i jednego mężczyzny, reprezentującą trzy najjaśniejsze punkty na niebie przed wschodem słońca. Zwiastują nieuchronność rzeczy, które mają nadejść albo których pragnie Eothas. Dzielą się także dobrą radą ze śmiertelnikami.Nie pojawiły się, odkąd pokazały się Waidwenowi.

• Św. Waidwen – żywe wcielenie tego boga w osobie Waidwena. Waidwen urodził się jako człowiek w rodzinie rolników zajmujących się uprawą vorlasu (fioletowa roślina, z której pozyskuje się barwniki). W roku 2807 pewnej nocy Waidwena nawiedziły Gwiazdy Zaranne Eothasa i kazały mu obalić władzę aedyrską za zrujnowanie życia wielu Readcerasjanom. Incydent zwany Cudem Rozkwitnięcia Vorlasu [Miracle of Verdant Vorlas], sprawił że Waidwen począł manifestować nadnaturalne moce oraz gromadzić sprzyjających mu ludzi, którzy utworzyli ruch religijny. Mając dostateczne poparcie, Waidwen zmusił gubernatora do abdykacji i opuszczenia kolonii, po tym gdy jego ciało przybrało formę boskiej istoty. Po wygnaniu gubernatora Waidwen, poproszony przez lud, zgodził się zostać królem Readceras. Przez rok od 2807 AI jego rządy były w zasadzie niekwestionowane. W miarę upływu czasu sprawy przybrały burzliwy obrót, gdy Waidwen postanowił zlikwidować zwolenników Aedyru panoszących się po byłej kolonii oraz własne, wypaczone kościoły, podciągając ich wyznawców pod heretyków. Wkrótce podobny los spotkał innowierców za oddawanie czci innym bogom. Ucieczka uchodźców z Readceras w poszukiwaniu azylu, wywołała wybuch Wojny Świętego z Jelenioborzem. Podczas tego konfliktu Waidwen dowodził wieloma bitwami i manifestował niezwykle potężne moce, które czyniły go ponoć niezniszczalnym. Potrafił parzyć i niszczyć dziesiątki wrogów falami światła. Jakiekolwiek rany, które zdołano mu zadać różnymi broniami, goiły się w błyskawicznym tempie, nie pozwalając na odniesienie faktycznych obrażeń aż do bitwy pod Cytadelą Halgota. Kapłani Magrany skonstruowali bombę zwaną Boskim Młotem, którą umieszczono w moście Evon Dewr. Waidwen wpadł tam w pułapkę i został rozerwany na strzępy przez wybuch bomby. Jego śmierć zakończyła wojnę, ale los Eothasa jako bóstwa pozostał nieznany. Wielu jednak uznało, że bóg  zginął zarówno w świecie śmiertelników jak i świecie bogów. Inni z kolei uważają, że Eothas wciągnął swój cielesny awatar poza Całun do Hel (zaświatów), aby uniknąć zniszczenia, a jeszcze inni sądzą, że bóstwo pozostaje w ukryciu, rozgniewane na śmiertelników. Jakakolwiek by nie była prawda, jedyna jasna poszlaka jest taka, iż Eothas nie przemówił do swych wyznawców po śmierci Waidwena, ani nie odpowiedział na wezwania w formie Gwiazd Zarannych – po prostu ślad po nim zaginął…

Wyznawcy

Wyznawcy Lśniącego Boga to Eothasjanie [Eothasians] stanowiący przykład uczciwości i dobroci w relacjach z innymi. Jednakże w Jelenioborzu przeszli ciężkie chwile po Wojnie Świętego. Wiara w ich boga została zakazana, a ich samych poddano krwawym represjom zwanymi Czystkami [Purge]. Wybuchły one zaraz po zakończeniu wojny i rozprzestrzeniły się na cały kraj (począwszy od Zimnego Ranka, gdzie Eothasjanie stali się ofiarami pierwszych mordów). Podczas Czystek świątynie Eothasa zostały doszczętnie zniszczone, a jego wyznawców zazwyczaj mordowano, ścigano lub torturowano w odwecie za wojenne krzywdy. Znacznie rzadziej zdarzały się wypędzenia za granicę, co postrzegano jako niezwykły akt łaski. Pomocy Eothasjanom udzielali wyznawcy bogini Hylei, często zapewniając im schronienie i pożywienie, co zdyskredytowało Podniebną Matkę w oczach Magranitów i przeciwników Eothasa. Podobny los spotyka Boskich światła, którzy padają ofiarą represji, nie mogąc ukryć swego fizycznego powiązania ze Lśniącym Panem.

Dlatego też powstała sekretna organizacja zwana Nocnym Rynkiem [Night Market], która zrzesza jelenioborskich Eothasjan. Oprócz zaspokajania bezpieczeństwa i potrzeb religijnych wyznawców Lśniącego Boga, frakcja ta wszelkimi sposobami zwalcza możliwe zagrożenia dla swego kraju w nadziei uleczenia relacji eothasko-jelenioborskich. Co ciekawe, niektórzy członkowie Nocnego Rynku pragnęliby zmiany natury organizacji, aby zemścić się za wydarzenia pod Cytadelą Halgota.

W krajach wokół Jelenioborza Eothasjanie hucznie obchodzą nadejście wiosny przez trzy dni. Odprawiają wtedy liczne ceremonie, którym towarzyszą śpiewy i radość z odradzającego się świata po odejściu zimy.

Portfolio:

• Przydomki: Lśniący Bóg, Dziecię Światła, Rozerwany Bóg
• Manifestacje: Gaun, Gwiazdy Zaranne, św. Waidwen
• Domeny: światło, odrodzenie, odkupienie, świt, wiosna, narodziny
• Sprzymierzeńcy: Hylea, Woedika
• Wrogowie: Magrana
• Symbole: wschodzące słońce z tryskającymi promieniami lub nad gwieździstym pastwiskiem
• Wyznawcy: rolnicy, włodarze, ludzie słabi i potrzebujący ochrony
• Największe miejsca kultu: Readceras, Aedyr, Stara Vailia, Jelenioborze (przed Wojną Świętego),
• Frakcje: Bracia św. Waidwena Męczennika, Nocny Rynek, Biały Płomień
• Zadania i misje: Pogrzebane tajemnice, Fragmenty rozrzuconej wiary, Włodarz martwej krainy
• Dostępny dla kapłana: Tak
• Powiązani Boscy: Boscy światła/świtu